Ik kijk in een spiegel
en ik zie een meisje daar staan
dat meisje kijkt bedroeft naar beneden
ze kan nog maar nauwelijks op haar benen staan
heel voorzichtend
probeert ze iets te bereiken in t leven
maar wat ze nooit bereiken zal
is het krijgen, want het is vaak alleen maar geven
Ik zie het meisje
en ik kijk haar aan
haar ogen veraden haar verlangens
en opeens rolt er een traan
ik zie de angst in haar gezicht gebrand
en in haar hoofd speelt haar leven keer op keer
ze zakt in, en buigt haar hoofd diep naar beneden
ze weet het niet meer
ik rijk me hand uit naar haar
maar ze pakt hem niet vast
te bang om op nieuw belazert te worden
te bang om niet geaccepteert te worden zoals ze is
ze heeft maar 1 wens dat kleine meisje
en dat is 1 x even gelukkig te zijn
want ze is de wanhoop nabij
met al dat verdriet en al die pijn
opeens vervaagt het beeld
en de in letters staat de zin: wonden zijn niet snel geheelt..
en toen realiseerde ik het me
dat meisje dat was gewoon me eigen spiegelbeeld