Wat is kunst?
Prangende vraag
waar geen antwoord
op te bedenken valt
Kunst?
Schoonheid? Lelijkheid.
Kunnen? Onkunde.
Is het de proza van hen
die zich dichters noemen,
die opgewekte treurwilgen
die hun vreugdevolle verdriet
op een blad neerstrijken?
Hun emoties te grabbel werpen
en genieten van lof
en neersabelende kritiek?
Is het de kakofonie
van zwartwitte kleurenpracht
die schilders neerpenselen
op alles waar hun verf op kleeft?
Hopend dat iemand het aura voelt
dat hun werk omringt.
Is het het beeld
statig verwrongen onbewogen op een sokkel
uit steen geslagen, uit klei gekneed
beeldend wat de beeldhouwer bedoeld,
door enkel te zijn diep het hart
van de bewonderaar rakend.
Of is het juist het proces
van pennen
schilderen
houwen?
En is het resultaat niet dat
wat telt?
Ik vervloek hem die
mij shizofrineert
met het stellen van zo'n vraag...
Het blijft spoken en pijnigen
in knetterende cellen
onder mijn schedelpan.
Piekerend wandel ik
voorbij een rustende plas
en wanneer ik kijk
in de sombere schitterende spiegeling
die rimpelende rondjes trekt
heb ik mijn antwoord
gevonden...