Balancerend op de grenzen van…
leegte, waanzin, realiteit -
wat ik ook probeer te zeggen;
de logica is kwijt.
Vervlogen verlangens laten zien
hoe verraderlijk mijn hart kan zijn.
Als het nog zou kunnen helpen
doe ik het water bij de wijn.
Gedachtegoed verloochent zich
en angst dringt zich voortdurend op.
Dit wordt te gek, het gaat te ver!
Het wordt tijd dat ik met denken stop.
Is dit nu waanzin in een notendop?
LOT GENOOT: | Dinsdag, november 28, 2006 20:37 |
heel mooi jij schrijft betoverende gedichten en met somigen waaronder deze mijn gevoel | |
jazzzz: | Zaterdag, juni 05, 2004 17:10 |
..trek op tijd aan de noodrem.. mooi gedicht liefs, |
|
Auteur: Evenstar21 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 juni 2004 | ||
Thema's: |