brandt ze in hun vuren
ik zie zijn ogen gaan
ze schrapen dromen
van de muren
jagen de fantomen na
die spelen in de
hoofden van de buren
hij stookt hen op
brandt ze in hun vuren
en rookt ze langzaam uit
het zal niet lang meer duren
of angsten schreeuwen
weer hysterisch hun geluid
nu bonken hersens
tegen wanden onbegrip
de handen zijn gebonden
er zijn geen scherpe kanten
meer die het verdwaalde ik
vandaag nog gaan verwonden
wil melker
07/06/2004
Tha Vamp: | Dinsdag, juni 08, 2004 23:47 |
geen gedicht wat geruststeld, maar wederom... god wat is het mooi! | |
Fool on the Hill: | Maandag, juni 07, 2004 20:26 |
Hoi, Wil ! Rakend geschreven ! |
|
Green Tea: | Maandag, juni 07, 2004 19:35 |
zwaar dichtje... Knap geschreven , liefs , |
|
Paul de Bruyn: | Maandag, juni 07, 2004 11:13 |
Wil... de eerste strofe vind ik 't mooiste alleen ik zit in de knoop met de laatste zin... bedoel je het in de zin van: de scherpe kantjes zijn eraf het is minder erg geworden? Maar je woorden zijn weer gekozen met zorgvuldigheid :o) genoten zoals elke ochtend(mjah kom net uit m'n bedje duss:P) liefs Paultje |
|
MayadeBij: | Maandag, juni 07, 2004 10:48 |
Indringend meneer Melker.. Kusje voor de verandering, | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 07 juni 2004 | ||
Thema's: |