Stilte.
Stilte,
Geopende deuren schreeuwden me tegemoet
dus ging ik dat kleine huisje maar binnen.
verbeelde echter niet iets overweldigend in,
maar eerder iets oud, versleten.
Rode bloemen vertelden me verhalen
dus ging ik zitten en luisterde ernaar.
verwachte echter niet iets mysterisch,
maar gewoon de eenvoud van het leven.
Versleten meubels fluisterden me raadsels toe
dus ging ik naar antwoorden opzoek.
vertrouwde echter niet op de waarheid,
maar veelmeer op het spel.
Een eenzaam vrouwtje sliep in een andere kamer
dus ging ik er vol vriendschap heen.
verwelkomde echter niet een voorbeeld,
maar een ogenblik van stilte doet meer dan genoeg!
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Dinsdag, juni 15, 2004 22:06 |
| Stilte is soms de enige hoop, stilte is soms meer dan men denkt, ook al is het maar voor een ogenblik.. Bijzonder gedicht, wordt er stil van, zit nog veel achter, gedachtes... Zucht, gedachtes Dansen met stilte... liefs Elizabethh |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ervinck Marlies | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||