Kapot
de donker velt me
eet mijn huid op
slokt mijn gelaat weg
totdat daar mijn bloedige maar enige echte ik lig
het doet me pijn me zo vernedert te voelen
maar nu kan ik wel pas mezelf zijn
zonder mijn gelaat ben ik mezelf
met ben ik iemand anders
het lich daagt op
wil me mijn gelaat terug geven
geeft mij een nieuwe huid
waardoor ik weer een ander persoon wordt
het voelt goed om weer een mens te zijn
een persoon
met een karakter
maar weer ben ik niet mezelf
het doet me pijn dat dit elke dag weer gebeurt
het maakt me stuk
slaat mijn dromen aan diggelen
scheurt mijn verlangens door midden
het geeft me wel mensen kennis
maar of ik daar zo blij mee ben
het doet alleen maar meer pijn om de mensen te leren kennen
elke avond gaat het zo, ik kan me er niet tegen verzetten
~sorry mensjes dat ik elke dag weer iemand anders ben ik kan er niets aan doen, ik kan me er niet tegen verzetten, ik hou van jullie onthoud dat wie ik ook ben~
...