tastend in het duister
een schaduw vlugt met de wind mee
het ruist en geeft een kil gevoel
het zijn de geesten die zijn gekweld
het zijn de goden die mij zullen beschermen
alleen de volle maan kijkt mij recht in het gezicht
terug kijken kan ik niet
ik ben omringt in dichte mist
ik hoor het vallen van de bladeren
en takken die wind laat knappen
angstig ben ik niet
immers weet ik dat de goden mij beschermen
de geesten over mij waken
en de maan me ziet
een verlaten weg midden in het bos
slechts tien meter om het pad te volgen
verder kijken kan ik niet
de mist en het duister zijn met elkaar verbonden
om te zorgen dat de natuur wordt beschermt
ze maken een enkele uitzondering voor mij
omdat ze zien dat ik hen respecteer
niemand kent het gevoel dat het geeft
om te worden beschermt door moeder natuur
door de wind de maan en alle goden en geesten
het zijn de geheimen van de maan
met het gehuil van de wolfen
met het geritsel van enkele muizen
even ben ik een met de natuur
met veel gevaren als een spannend avontuur
alleen voor enkele uren
zei bouwden om mij een fort van grote stenen muren