Bodem in beroering, nacht maakt plaats voor dag
en dauw geeft de ochtend weemoed. Een brede gloed
rolt zijn oranje loper uit en kleurt een nieuwe morgen.
Onder het treurgeboomte twee vroege zielen
de hond voorop, geestdriftig in galop
en hij – misschien een dichter – vol gedachten
door het park.
Het eerste licht maakt weer geluiden
en in de verte kraait begin. Nu mogen we weer
het leven leren.
Supermuis.: | Woensdag, juni 16, 2004 11:15 |
Is absoluut niet gemakelijk om weer te leren leven.... blijven proberen... groetjes van supermuis... :) | |
schepsel: | Woensdag, juni 16, 2004 10:09 |
heel mooi | |
sunset: | Woensdag, juni 16, 2004 09:41 |
Verstillend, nadenkendmakend gedicht. Mooi. Liefs / sunset |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 16 juni 2004 | ||
Thema's: |