t is soms alsof ik echt helemaal alleen ben
als men zus niet tegen me praat
als men vrienden even niet naar me omkijken
en als zelf men ouders niet geiintresseerd zijn
t zijn de harde momenten
dat ik me echt alleen voel
ik weet dat ze het niet express doen
maar na zoveel problemen te hebben doorstaan
heeft iedereen zijn leven weer opgepakt
onze vriendengroep ligt dan wel uit elkaar
maar iedereen is weer ok
iedereen buiten mij..
en waarom....omdat ik er tussen sta
ik kan en wil geen kant kiezen
is dit zo vreselijk van mij....
ik dacht dat dit de beste oplossing was
nu besef ik dat ik mezelf er alleen maar mee kwets...
want nu heb ik echt niemand meer
om tegen te zeggen dat ik het even niet meer weet