Zachtjes
zachtjes
fluister ik stil,
in jouw lieve oren,
niet langer
tot deze wereld te behoren
de dag van morgen
reeds vaarwel gezegd,
pijn en verdriet
al in m’n koffer gelegd
en neem ik stevig beet,
dat
waarvan niemand iets af weet
om er samen mee vandoor te gaan,
de noorderzon voorbij,
naar het landje,
dat ik eens je zei
niet alvorens mijn liefde nog even te delen
je verlangend
met m’n woorden te strelen,
de toekomst al gezien
wetend, jij bent te goed
voor wat ik verdien ...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||