Ik voel iets zwaars op mijn schouder
Ik kijk ernaar en het verbaast me al niet meer
Het duiveltje wordt steeds vertrouwder
Het beinvloed mijn leven, telkens weer
Hij kijkt me grijnzend aan
"Kom, ga met hem mee! je wilt hem toch!
Ga met hem mee! waarom blijf je hier nog staan?
Hij wil je weer zien, hoevaak krijg je die kans nog?"
Dan voel ik iets aan de andere kant
Een wit engeltje kijkt me bezorgd aan
En vraagt zich fluisterd af, wat is hier aan de hand
Je wou toch zeker niet weer met hem meegaan?
"Weer al dat verdriet en al die pijn?
Waarom kies je niet eens voor je eigen geluk
Je hebt zo'n leuke jongen ontmoet, wil je dan niet liever bij hem zijn?
Zijn respect en liefde, maak je hiermee stuk"
Daar sta ik dan, met mezelf in tweestrijd
Niet wetend naar wie ik moet luisteren
Ik raak alles en iedereen kwijt
terwijl een engeltje en een duiveltje in mijn oor fluisteren....