Aan een laatste strohalm hou ik me nu nog vast,
ik reik je opnieuw mijn hand.
Onze liefde heeft enkel een liefde ingelast,
we gaan door,al zijn velen er tegen gekant.
Klamp je terug als een anker aan m’n hart,
vertrouw op de zee der liefde van mij en jou.
Verdrijf nu die twijfels,pijn en smart,
vergeet niet dat ik nog steeds zielsveel van je hou.
Diep in je binnenste weet je dat je huwelijk niet meer kan,
verspil je gevoelens toch niet meer aan die man.
De toekomst met hem zou uitdraaien op een hel,
een regelrechte nachtmerrie,dit weet je wel.
Je zou nu toch al moeten weten hoe ik besta,
gevoelig,lief,attent en voor Mateo een goeie pa.
Schrik toch niet van een liefdevol gezin,
je zou toch reeds moeten weten hoe ik je bemin ?
Sta nu terug op uit die put der twijfel en kwel,
vecht terug tegen die kwetsende militair.
Die strohalm van mij houdt ons beiden wel,
we gaan ervoor,al is’t leven nog zo unfair.