testament van en relatie
voel mij nu vreemd in eigen huis
daar waar mijn hart in slot gevallen
en mijn gevoel voor jou incluis
mijn ogen kennen enkel wallen
traanzakjes zijn gebleven
ik ween herinnering
om jou, en om jouw leven
dat ik veel meer bemin
dan jij jezelf
of wie jij bent
onder jouw harnas
dat ik steeds gekend
ook al was jij als was
mijn handen mochten je niet warmen
en wou je enkel op de tast
snel vrijen in mijn armen
al was zelfs dat soms last
toch schrijf je lust met āLā
zoals ook Liefde,
zijn beiden niet slechts spel.
**********
sunset 28-06-2004
**********