Verleden en heden smelten
samen in een lichaam van pijn
Waarom mocht het kleine
meisje niet aanwezig zijn?
ook al deed ik niks verkeerd
steeds werd ik geslagen of
in duisternis opgesloten
wie kon ik nog vertrouwen?
dronken mannen behandelden
mij als een volwassen vrouw
Waarom moest het kleine
meisje steeds groot zijn?
en de lusten of agressie in
bange eenzaamheid dragen
niemand kon ik vertrouwen
zal ik het ooit anders voelen?
vrij van herinneringen en pijn
zodat ik eindelijk mezelf kan zijn
arie: | Dinsdag, juli 06, 2004 12:17 |
Laat jezelf toe om weer kind te zijn Linda.. Laat de grote dingen maar even los. Die kunnen wel even zonder jou ;) liefs, Arie |
|
Hermans Dirk: | Maandag, juli 05, 2004 15:00 |
mooi verwoord mooi gedicht | |
sunset: | Maandag, juli 05, 2004 09:15 |
Ik omhels je in warme, stille genegenheid. Want elk woord is te klein, te gewoon om de gedeelte pijn uit te drukken. Eerlijk, pijnvol, hunkerend neergezet. Liefs / sunset |
|
jackyXXX: | Maandag, juli 05, 2004 08:43 |
Niets is eenzamer dan in je eigen herinneringen te blijven dwalen. jacky |
|
michris: | Maandag, juli 05, 2004 02:58 |
Misschien kun je proberen weer eens klein te zijn....ga naar de speeltuin...klim op de schommel...op de wip wap....laat je meevoeren in je kind zijn...zet de rest even aan de kant...en kom als een kind zo blij weer thuis....het kan Linda....het kan... liefs, michris |
|
christina: | Maandag, juli 05, 2004 00:52 |
lief robijntje wees jezelf en ook dat kleine meisje ook ik voel me soms nog een kind dikke knuffff speciaal |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 juli 2004 | ||
Thema's: |