in een klein cafeetje, gelegen
aan de overkant van de oceaan
zaten er twee mannen aan de toog

de ene was een wereldreiziger,
avonturistisch en de andere man was
timide maar hield ook van z'n leven

de reiziger begon te stoefen over al
zijn verre reizen, over de afrikaanse zon
en de amerikaanse grieten

en hij begon, ik ben in spanje geweest,
in zweden en groenland, ik heb mijn voeten gezet
aan de kusten van nieuw zeeland en madagaskar

en de man hield fotos boven, vol geluk
en de andere man zweeg en luisterde,
keek en zei tenslotte tegen de man

beste man, jij kent elke taal en elke gewoonte,
je bent in elk land geweest, maar jij hebt
de plaatsen die ik zag niet gezien

ik heb namelijk de hele wereld gezien,
de aarde en de hemel, ik heb mezelf gezien
jij slechts alle landen op de wereld, en anderen

en de reiziger vertrok met een sip gezicht,
en hij dacht : de man heeft gelijk,
je hoeft niet ergens te zijn om er te "zijn"

in je hart, in je hoofd,
wat je leert en hoort van anderen en jezelf,
dat is evenwel een reis, geen wereldreis

maar een levensreis