moe, uitgepraat en bang...
het gaat maar niet over, het duurt eeuwig lang,
elke dag weer vechten voor mezelf...
voor de buitenwereld ben ik sterker, binnenin bereik ik een grens...
verdriet, pijn en schrik...
dat is mijn nieuw bestaan,
hoelang kan een mens dit volhouden, hoe lang moet ik nog gaan?
Ik probeer nog heel even, helaas, niet lang want ik vrees dat ik het allemaal niet alleen meer dragen kan...
Of therapie me helpt dat weet ik niet,
verdriet verwerken vraag zoveel tijd,
ook al willen mensen om je heen zoveel helpen,
vaak heb je het gevoel dat ze je niet begrijpen...
Ik ben moe, uitgepraat en bang...