zoals mijn ogen uitlopen, loopt str
Stalen blikken houwelen
een gat in de lucht, een grot
ademloosheid waarin wij ijlen.
(we zien alles anders nu)
Stof beschrijft de zetel
met eenzaamheid, de tafel
en de liefde die
verstrikt is in zichzelf.
Verdriet weeft een cocon
van koude rond ons
en maakt ons vloeibaar
zoals een spin haar prooi.
Zoals mijn ogen uitlopen,
loopt straks ons gezin uit
een gat in de lucht, een grot
ademloosheid waarin wij ijlen.
(we zien alles anders nu)
Stof beschrijft de zetel
met eenzaamheid, de tafel
en de liefde die
verstrikt is in zichzelf.
Verdriet weeft een cocon
van koude rond ons
en maakt ons vloeibaar
zoals een spin haar prooi.
Zoals mijn ogen uitlopen,
loopt straks ons gezin uit
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Zaterdag, juli 17, 2004 17:49 |
| zpals gewoonlijk weer meesterlijk | |
| Melodramatically: | Zaterdag, juli 17, 2004 16:23 |
| Ongewoon mooi.. | |
| Nooitgeweest: | Zaterdag, juli 17, 2004 14:09 |
| Mooi gedicht... verdriet beschrijven kan zo mooi zijn! Kusj, |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, juli 17, 2004 13:17 |
| Kusje op je wang dan.. (en een warme glimlach zonder houdbaarheid) | |
| Paul de Bruyn: | Zaterdag, juli 17, 2004 12:40 |
| Triest gedicht Tim... zitten weer hele mooie vergelijkingen in alleen wat moet ik met de tweede strofe? Ik snap hem en de link met de rest van 't gedicht niet liefs Paul |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||