Een dag van wachten is weer voorbij,
wat ligt nog in het verschiet voor mij?
Onzekerheid en niet weten wat,
slaat in je leven een heel groot gat.
Je angsten moet je verbergen,
geduld van jezelf vergen.
Hoe moet het verder en hoe?
weet ik wel wat ik doe?
Vecht nog iedere dag die strijd,
en raak die angst maar niet kwijt.
Waarom moeten mensen toch zo lijden?
was dit niet allemaal te vermijden?
Nee, dit kwam voor de tweede maal,
nog erger dan het eerste verhaal.
Het is geen boek maar werkelijkheid,
een pijnlijke verdrietige ongerechtigheid.
Laat mijn hoop vele malen varen,
en maak rusteloze gebaren.
Niets helpt het is nog steeds een probleem,
wie helpt en waar moet ik heen?
Alleen nog maar die innige wens,
weer te leven als een normaal mens.