Het kruis van Juliaan
“Goddank dat jullie er eindelijk zijn.
Ik weet niet wat ik moet beginnen
half acht komt de visite binnen
en dan wordt er toch verwacht
dat de tafel is gedekt met de koffie klaar
en zoals Pappa altijd wou,
een borreltje met een sigaar
voor hen die daar van houden.”
“Maar Mamma, Pappa is al acht jaar weg,
dat weet je toch nog wel?”
“Jawel. We zullen hem begraven
in zijn donkergrijze pak,
met het witte overhemd en
de blauwe streepjes das die jullie hem
voor zijn verjaardag gaven.”
Maar Mamma, Pappa is al…”
“De zwarte schoenen die hem zo lekker zitten
heb ik gisteren nog gepoetst
en zullen hem heel netjes staan.
Schoon ondergoed moet hij ook aan,
dat ligt in de linnenkast vlak naast zijn pyjama.”
“Maar Mamma..”
“En het kruis van Juliaan
dat ik hem zo trots vind staan
moet op zijn linker borst.
Zo komt hij keurig in de hemel aan.”
Koos 6-7-2004