ik wil dood
liever gisteren nog
dan vandaag
het mes blinkt
in mijn handen
het harde koude staal
is wat wacht
op rood bloed
wat het zal verwarmen
morgen ben ik vertrokken
dit is mijn vaarwel
bedankt lieve mensen
wees niet boos
ik kies de weg
van de minste weerstand
het licht in mijn leven
is verdwenen
steeds een beetje
krimpt mijn hart
en voel ik pijn
als ik dit soort zinnen lees
mijn hart zal nooit harden
door deze woorden
omdat ik ze zovaak lees
soms in diepe twijfel
keur ik deze woorden goed
geschreven door
een voor mij vreemde
maar waar ergens ook
een geliefde ze leest
die ik door het plaatsen
dan weer ook weer pijnig
vertwijfeld open ik dan
weer een volgend gedicht
met weer bijna de zelfde woorden
die ik radeloos in twijfel zet
waar is de grens
van dit mag dit kan
en dit kan niet
valt niet altijd mee
dat wat zo gemakkelijk lijkt
het keuren van gedichten
is niet enkel het keuren
van mooie woorden
maar ook het keuren
van een ander mans leed
soms is het net
of als je de trekker overhaalt
bij het plaatsen van een gedicht
een laatste wens vervult
voor het schot zal klinken
dat je de eerste bent
die de laatste woorden leest
christa
lieve collega's van de redactie
voor jullie een knuffie
want een gemakkelijk
vrijwilligers baantje hebben we niet
en sorry maar ik moest dit even kwijt
ook ik ben maar een mens
en heb een hart
ingetjah: | Maandag, oktober 18, 2004 20:30 |
heej meisiej, ik weet presies hoe je je voelt, ik heb het ook in een gedicht gezet (DOOD van ingetjah) en er is geen uitweg door gewoon dood te gaan en je zorgt er ook wel voor dat mensen die je pijn hebben gedaan aan het denken worden gezet maar er moet toch een andere oplossing voor zijn? laat vrienden, kennissen en klasgenoten dit gedicht eens lezen en ik weet zeker dat ze zullen schrikken en niet willen hebben dat jij dit gaat doen. ook weet ik uit eigen ervaringen dat als je het zo |
|
michris: | Zondag, juli 25, 2004 00:57 |
Nee, natuurlijk wil je niet dood, een optimistisch en levenslustiger mens dan jij die ken ik niet. En dat ben je niet alleen voor jezelf, maar ook voor zoveel anderen....ik denk aan het telefoonjte van vrijdag....jij begrijpt waar ik in zit en jij belt als enige...zegt dat het lang genoeg heeft geduurg om mezelf te straffen. Het ontroerde me, het ontroerde me tot in het diepst van mijn hart....zoveel heb ik niet verdient.... liefs, michris |
|
DrieGeetjes: | Dinsdag, juli 20, 2004 21:08 |
Ja..., ja..., Ma... *knipoogie!* ;o)x |
|
mikje: | Dinsdag, juli 20, 2004 20:55 |
hooi kristina , erg lang ken ik deze site nog niet , heb 3 gedichtjes geplaatst , ken ook jou gedichtjes niet maar als ik nu jou gedicht lees valt het me al heel zwaar als je begint met "ik wil dood" , ik schrok me al een hoedje , wat moet jij dan al niet tegengekomen zijn:Bij deze wil ik ook zeggen dat ik hier op deze site al meer "verhalen" (allerlei soort) gelezen heb en nog maar weinig echte gedichten die mijn ziel raken , alleen maar medelijden...ik kan begrijpen dat dit moeilijk werken is. | |
Wicked Soul: | Dinsdag, juli 20, 2004 20:26 |
Goh ja, begrijpelijk. Het moet ontzettend moeilijk zijn om al die gedichten te lezen. Ook al ken je de mensen achter die gedichten niet altijd persoonlijk of goed genoeg, het doet pijn om te lezen dat er zovelen zijn die het moeilijk hebben en die het niet meer zien zitten. En dat heeft impact op degene die die gedichten lezen ook. Het knaagt aan je. Ik denk wel dat ik dit goed begrijp. Het is heel moedig van je en jullie verdienen allemaal bergen respect voor wat jullie hier doen, maar als |
|
Raira: | Dinsdag, juli 20, 2004 19:22 |
Ik zie dat bijna alles al gezegd is wat betreft jullie geweldige inzet, dus ik sluit me bij de anderen aan, en spreek mijn bewondering uit, lijkt me soms heel zwaar liefs raira |
|
peterpan: | Dinsdag, juli 20, 2004 18:59 |
ja christina ik verbaas me ook altijd weer hoeveel leed er eigenlijk staat hier, geen makkelijke taak voor jullie die alles moeten controleren voordat het geplaatst wordt. Maar dat kun je eigenlijk alleen maar als je hart op de juiste plaats zit, bedenk je ook wat voor goeds je doet, je altijd trouwe dichtjes, levenslessen van iemand met ervaring. Ik persoonlijk ben erg blij dat ik ergens een plekje heb waar ik redelijk anoniem wat kan schrijven soms leuk soms minder leuk en dat geldt voor velen | |
de linda: | Dinsdag, juli 20, 2004 16:38 |
in stilte gelezen....... knuffel robijntje |
|
druppeltje: | Dinsdag, juli 20, 2004 16:33 |
idd gemakkelijk is het zeker niet, maar wel fantastisch dat jullie dat blijven doen! knuf drup |
|
will hanssen: | Dinsdag, juli 20, 2004 16:28 |
Prachtig geschreven....heel ontroerend..ik kan me best voorstellen hoe het voelt wat je hier beschrijft....petje af voor jou en de andere redactieleden, Christa! Liefs, Will |
|
Wendy Hoos: | Dinsdag, juli 20, 2004 16:03 |
Heel begrijpelijk, maar zeker mooi verwoord! | |
Hermans Dirk: | Dinsdag, juli 20, 2004 15:54 |
ik ben er helemaal stil van ik heb heel veel bewondering voor jou jij heb heel veel talent en dat maakt jou nog mooier als persoon |
|
miss_lonly: | Dinsdag, juli 20, 2004 15:51 |
mooi gedicht en het is zeker niet makkellijk voor julli kus miss_lonly |
|
maria : | Dinsdag, juli 20, 2004 15:14 |
bewondering voor jou en al de redactieleden waar dichten ozo pijnlijk voor jullie ogen treden je mag best weten van mij zou niet graag in jouw schoenen staan lijkt me vreselijk moeilijk om te weten waar je goed aan hebt gedaan liefs en knuffie van je kleine zussie |
|
melissa18: | Dinsdag, juli 20, 2004 15:04 |
hey lieverd, erg mooi geschreven! inderdaad het is niet makkleijk om dingen te keuren, want vele woorden zijn heel erg hard en pijnlijk!! mensen hebben veel problemen... maar lieverd koppie op ik hou van je dikke knuffel |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 juli 2004 | ||
Thema's: |