Depressie.
Diep gezonken Hart gestoken.
Ziel gebroken ogen ontstoken.
Gebogen onder het dagelijkse sociale geweld.
Zo heeft niemand zijn toekomst nooit voorspeld.
Opgesloten in een mentale kooi.
Die krimpt en krimpt en telkens een nieuwe manier vindt om een wil te breken.
Het kweekt kwaad en broeit haat.
Het is gevaarlijke gewaarwording als je leven zo vergaat.
Nachten worden dag omdat je wereld krimpt.
De zon die je depressie maar tijdelijk verblind.
Zodra het ondergaat de zwarte magie je ziel opnieuw verslint.
De pijn diep vanbinnen wanneer een nieuwe dag begint.
Doelen en motivatie zijn de remedie waar men over spreekt.
Het doel is het te overleven de motivatie is dat ik maar 1 keer mag leven.
De last is al gegeven er is geen weg meer terug.
Sta hier met lege handen alleen voor een weggeslagen brug.
+°LiEsA°+: | Zaterdag, september 11, 2004 14:44 |
... 'k heb echt geen idee wat ik hierop moet zeggen.. t lijkt zo uit mijn gedachten gehaald.. wauw.. kvind het echt prachtig.. enorm aangrijpend en mooi! volhouden e.. je bent niet de enige.. XX liesa |
|
Miss Melancholicus: | Zaterdag, juli 24, 2004 03:06 |
zucht..ik zeg enkel; je hebt de woorden recht uit mn ziel getrokken..alleen had ik het zo mooi nooit kunnen omschrijven..gvd mooi en aangrijpend petros.. sta op en loop! :P xxx |
|
Fading Away: | Woensdag, juli 21, 2004 19:32 |
Mooi geschreven.. Veel sterkte, liefs, F.A. |
|
*Leeuw*: | Woensdag, juli 21, 2004 16:32 |
Mooi neergezet! Ik herken mezelf hier in.. Kus |
|
Hermans Dirk: | Woensdag, juli 21, 2004 06:59 |
mooi neergezet zeer heftig | |
Raira: | Woensdag, juli 21, 2004 00:30 |
heftig gedicht, maar erg mooi verwoord liefs raira |
|
Auteur: Cappy | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 21 juli 2004 | ||
Thema's: |