alweer voorbij de langste dag van het jaar
en zoals elke dag was ook deze na 24 uur klaar
en voor even daalde de zon neer in een oranje gloed achter de horizon
een prachtig moment, O als tijd maar stilstaan kon
dan stopte ik de tijd op een zomers moment met elkaar
en sluit ik heel even mijn ogen en ik zie niet meer het tikken van de wijzer op de plaat
dan sla ik mijn arm om je heen en haal mijn hand door je haar
een frisse bries geeft verkoeling aan mijn warme gelaat
de Zon, dat is degene die mijn koude hart verwarmd
maar in de nacht kan zij haar taak niet volbrengen
de nacht is het moment dat de maan de zon omarmt
en haar licht zich met de duisternis kan mengen
de oranje gloed, het moment dat zelfs de zon niet meer van de duisternis kan winnen
en zelfs de vogels zich neerleggen bij dit dagelijks besluit
maar de troost is, morgen zal de zon de strijd weer beginnen
en strelen haar stralen weer speels over mijn huid
en onder deze trotse zon sluit ik nogmaals de liefde in mijn armen
vang nog even een glimp van haar voordat ze werkelijk met de avond verdwijnt
zoals de zon met mijn huid doet, zo laat ik de liefde nog even mijn hart verwarmen
zodat de kou geen kansen krijgt als ze morgen weer verschijnt
zelfs op de langste dag werkte de zon de 24 uur niet bol
maar de zon die in mijn hart schijnt voor jou, houdt het mijn hele leven vol
en wat is 24 uur op een heel leven
als jij aan mij zolang de liefde wilt geven
in mijn hart is het altijd zomer, want in mijn hart ben jij
herfst, winter en lente kunnen komen en gaan
maar in mijn hart is nu alleen plaats voor de zomer
zolang zomer uit liefde kan bestaan
maar ach wie ben ik, ik ben ook maar een dromer...
en daalt soms ook wel de waarheid van de duisternis op mij neer
maar in tegenstelling tot de zon, wint de liefde het uiteindelijk steeds weer
en hou de liefde die je bezit zolang vast als je kunt
dan schijnt de zon voor je zoals op haar mooiste hoogtepunt
co-auteur: martijn