Denkend aan die dag
lees ik m'n eerste gedichten,
'k schreef over jou
je ogen, je lippen, je lichaam,
maar je ware liefde binnenin
die vergat ik.
Ik heb ze doorgrond, ontdekt,
hoe langer ik je ken,
hoe verliefder ik ben,
m'n hart wordt verwarmd
door de zachtheid van je bezorgde zoentjes.
Ik heb je gemist,
een gevoel van pijn
vermengt met blijdschap.
Ik had je zo hard nodig,
en m'n gedachten lieten me zweven.
Je knuffel toen ik terug was
blijft gegrift in de ziel van mn leven.
Maar al ons geluk drijft
op een zwarte bodem.
Onze vloot is sterk
maar ooit breekt ze
sijpelend water doet
alles verdrinken.
Maar m'n liefde voor jou
zal me redden,
uit een onmenselijke diepte...
** 21 juli 2004 **