Verlaten lijkt de wereld
Waarin ik mij bevind
Al weet ik dat ergens in de wereld
Een plaats is die mij bekoort
Waar ik niet eenzaam ben
Waar de wegen schoon zijn
Zonder obstakels begaanbaar is
Breed genoeg voor met zijn twee
Tot ik vind waar die weg is
Zal ik de zandpaden belopen
Die voor mij liggen vol met brokken
Vol vergane glorie ooit geweest
Ik lees mijn traan bevlekte woorden
En weet dat mijn tijd ooit zal zijn
Ik wacht tot ik niet meer alleen ben
En laat de wereld mij niet meer breken
22-07-04
Hermans Dirk: | Donderdag, juli 22, 2004 19:48 |
mooi neergezet | |
*** Lanaatje37***: | Donderdag, juli 22, 2004 18:03 |
alle brokstukken zijn leermomenten.. haal daar je energie vandaan...uiteindelijk zal het pad begaanbaar worden.. acceptatie...en positief blijven... liefs, Lia mooi gedicht.. herkenbaar ook. |
|
Galadriëlle: | Donderdag, juli 22, 2004 17:23 |
Goed zo lieverd, ik lees je kracht, er is altijd hoop, want alles komt goed, weet je nog ;-).. Liefs, Suus |
|
Raira: | Donderdag, juli 22, 2004 16:22 |
Alle wegen zijn begaanbaar, maar je komt vanzelf op een pad die veel makkelijker begaan baar wordt heel mooi verwoord liefs raira |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 22 juli 2004 | ||
Thema's: |