Tweestrijd..
Ik wil je niet meer zien
ik wil je niet meer kennen
het gevoel blijft plakken
dat ik eeuwig weg moet rennen..
Ik weet dat het niet werkt
maar iets maakt zich meester van mij
het voelt als een beklemming
en ik voel me niet meer vrij
En als ik dan wel vrij ben
voel ik me verlaten
en de dingen die ik dan doe
heb ik niet eens meer in de gaten
Ik wil er van af
en schrijf verschrikkelijk veel op
alleen weet ik, dat ik..
nog zelfs de helft in me verstop
Als ik dan wil spreken
doet mijn stem het niet meer
dan zie ik woorden breken in je ogen
en kan ik het opeens niet meer
Dan wil ik je niet meer kunnen zien
en dan blijf ik liever stil
terwijl ik werkelijk, met heel mijn hart..
toch écht wel spreken wil…
nifter-a-go-go: | Maandag, juli 26, 2004 16:46 |
mooi joh!!! | |
bianca : | Maandag, juli 26, 2004 12:05 |
zucht,. | |
Elientjen: | Maandag, juli 26, 2004 11:45 |
wow, wat herkenbaar !! Voel me vaak ook zo !! Heel mooi geschreven ! super !! -xxx- | |
Raira: | Maandag, juli 26, 2004 10:32 |
heel mooi en goed gedicht, en uiteindelijk zal uitspreken de verlichting geven liefs raira |
|
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 26 juli 2004 | ||
Thema's: |