Ze was altijd thuis
Zwijgend staan we voor het altaar,
een stil bewijs van laatste eer.
Er komen nu geen fluisteringen
vanaf haar warme lippen meer
op onze tintelende oren
die ooit meer gonsden van haar lach
dan van haar stem die ons deed smelten
zelfs als ze uit het zichtveld was.
Nu is de stilte bijna tastbaar,
slechts gebroken door geruis
van de bomen die haar leiden
naar haar nieuwe, altijd-thuis.
Reacties op dit gedicht
| Curly B: | Woensdag, juli 28, 2004 10:34 |
| Heel veel sterkte! xxxx |
|
| Cora68: | Woensdag, juli 28, 2004 09:39 |
| Mooi !!!! | |
| nifter-a-go-go: | Woensdag, juli 28, 2004 09:01 |
| ja!!! ik vind m mooi joh | |
| Hermans Dirk: | Woensdag, juli 28, 2004 08:22 |
| mooi verwoordt en neergezet | |
| jackyXXX: | Woensdag, juli 28, 2004 08:05 |
| Heel mooi jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||