Ze was weer even terug in haar kindertijd,
gewassen worden in schoon water,
liefde tussen broers en zussen, zoete strijd,
altijd zoet, al was ze verloren.
Ze dacht terug aan haar huwelijkstijd,
het verse water stroomde vrij,
liefde tussen broers en zussen, welke strijd,
er was niks verloren.
Ze dacht aan de haar beloofde watertijd,
de herinnering was intussen vervaagd,
liefde tussen zuster en patiƫnt, eeuwige strijd,
waardigheid heeft verloren.
Hermans Dirk: | Zaterdag, juli 31, 2004 20:57 |
mooi verwoord | |
Hermans Dirk: | Zaterdag, juli 31, 2004 20:57 |
mooi verwoord | |
Auteur: Miriam van der Meulen | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 31 juli 2004 | ||
Thema's: |