zij is even
niet hier.
Behoort
Tot een wereld
Waar denken
Het praten overstemt
En weggelopen woorden
Een verdrongen herinnering vormt.
Even
is zij
Het leven
Te boven.
En speelt een stem
In het beeld
Door haar hoofd,
Met liefde
geschreven
Die haar
De zichtbaarheid beloofd.
Maar de traan
Die zij lost
Uit haar ogen,
Verbreekt de betovering
Waar de glimlach
Haar in leven
Had bedrogen.