Eens mochten de kinderen jou papa noemen.
Nu mag ik alleen hun tranen drogen.
Zij hopen op de dag van verzoenen.
Van weer in je armen te mogen.
Mijn tranen komen in het maanlicht als iedereen slaapt.
En weer de pijn, dat alles waarom ik geef word ontnomen.
De eenzaamheid van de maan die me aangaapt.
Laten tranen over mijn gezicht stromen.
Iedereen is als mens geboren.
En elkéén heeft recht om een tweede kans te krijgen.
Ook de rozen hebben hun doren.
Maar de tranen laten me in kilte zwijgen.
Lesley-Ann