Voor mijn lieve Rawwie,
Ik loop al dagen, weken doelloos door m’n gedachten
Op zoek naar bezigheden, ideeën, om maar niet te hoeven wachten.
Het duurt te lang, kan het niet meer aan
Maar jij geeft me kracht, redenen om me er doorheen te slaan.
Ik ben al een maand verdwaald, in m’n eigen dromen
Weet niet wat waar is, of wat ik wil ook écht gaat komen.
Kan niet meer geloven dat ik ooit nog gelukkig zal zijn
Maar dan praat je met me, en voor even verdwijnt alle pijn.
Ik verlies mezelf elke dag weer, in een herinnering
Denk eraan hoe perfect alles was, en hoe alles verloren ging.
Voel me eenzaam, heb geen zin meer om te leven
Maar jij helpt me, laat me inzien, dat er zoveel mensen om me geven.
De laatste tijd twijfel ik steeds vaker aan het nut van mijn bestaan
Geen doel meer om me op te fixeren, de leuke dingen zijn gedaan.
Misschien hadden we het té leuk, is het daarom zo gelopen
Ik weet het niet, maar zonder “vroeger” heb ik niets om op te hopen.
Maar dan kom jij, en laat me weer zijn wie ik eigenlijk ben
Laat me weer herinneren, hoe het was, en ik herken.
Jij vrolijkt me op, geeft me dat ene gevoel
Dat ik alles aankan, en opeens besef ik: Ik heb een doel!