----------------------------------------------------------
Dit is mijn eerste grote gedicht dat ik schreef in april 2003. Er staat dan wel ik laat het dichten weer aan jou over, maar sinds die tijd ben ik blijven schrijven. De persoon waarover dit gedicht gaat heeft me laten zien hoe je kunt dichten vanuit je gevoel en ik ben dolgelukkig dat ik dat heb geleerd. En daarom mag dit gedicht in mijn verzameling niet ontbreken.
----------------------------------------------------------
je weet dichten kan ik niet
je weet dat ik heel snel
van de lach in de tranen schiet
ja ik ben ook extreem
en het dichten laat ik straks
weer aan jou over
maar nu ben ik aan de beurt
soms heb ik het gevoel
dat ik iemand ben
die aan je kop zeurt
je overtuigt me keer op keer
dat het niet zo is en ik geloof je
en ik weet dan, er is niets mis
dat is jou kracht
iets wat ik in de chattijd
niet zo had verwacht
Loeke schreeuwt en klooit maar aan
maar vanaf november heb ik Felipe zien staan
twee namen, één persoon
voor ons is dat idee soms heel gewoon
voor een buitenstaander vreemd
maar dat maakt mij niet uit
mijn maatje ben je al
al hebben we soms het gevoel
we bevinden ons in een vrije val
ja, onzekerheid het zal nog wel even duren
maar dat neem ik voor lief
ik heb jouw hartje immers al kunnen huren
en jij het mijne al zes maanden lang
we merken allebei,
ik pas bij jou, jij past bij mij
en dit gevoel willen we niet kwijt
daarom, zoals in het begin dat we zeiden, geef het tijd
het is iets moois en wordt nog zoveel meer
dat zeg jij mij ook telkens weer
zomaar, of als ik me onzeker voel
liefde, dat is allebei ons doel
laten we het groeien en voeden met kleine dingen:
woordjes, kusje, een brommetje af en toe
ik heb je leren kennen en van je leren houden
moeilijk was dat niet
het ging vanzelf
die Loeke die ik zag staan daar in november
kan niet tippen aan de Felipe die het werd
ik zeg het gewoon zo,
ik neem het hele pakket