Voorzichtig
Heel voorzichtig raak ik je aan,
ben zo bang dat je breken zal.
Aarzelend sla ik mijn arm om je heen,
ik voel geen huid meer ,alleen maar been.
Ik wis de zweetdruppels van je gezicht,
en zie dat mijn hand trilt.
Beverig lach ik je toe,
wat moet ik zeggen
en handelen?
Ja,hoe?
Ik loop de kamer uit,
en zwaai nog even,
tot besluit.
will hanssen: | Zondag, augustus 15, 2004 22:17 |
Prachtig geschreven, Jackie....ik zie er in de machteloosheid en angst die je voelt bij het bed van een stervende........ zo zie je iedereen heeft eigen gedachten waar het gedicht over zal gaan.... Liefs, Will |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, augustus 15, 2004 22:00 |
Dit heeft vast met je werk te maken denk ik...maar ik begrijp ook dat jij het lot van de mensen best wel aantrekt...enerzijds goed en lief, maar probeer het niet mee te nemen naar huis Jackie...het lijkt mij erg zwaar liefs van Jannie |
|
lommert: | Zondag, augustus 15, 2004 21:38 |
ik begrijp hieruit dat he met je werk te maken heeft...nogmaal zeer veel bewondering wat je doet...en gevoelloos, wie is dat....goed verwoord xxxwillem |
|
Raira: | Zondag, augustus 15, 2004 21:13 |
Mooi gedicht, ik lees hier ook pijn in over iemand die ziek is misschien? liefs raira |
|
**Zij** : | Zondag, augustus 15, 2004 20:55 |
Weet niet precies waar dit gedicht over gaat Jackie... Knuff, Cora |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 15 augustus 2004 | ||
Thema's: |