zwijgend trad ik binnen
in een huis gedoopt
met tranen van verdriet
zonder woorden
zetelde ik me
tussen negen vrouwen
babylonisch was de taal
die werd gesproken
maar het hart kende geen grenzen
de blikken vertelden mij
meer dan duizend woorden
ooit hadden kunnen doen
mijn hart deelde hun pijn
wat eerst nog ver van mijn bed leek
en enkel maar beelden op tv
kwam stap voor stap dichterbij
christa
Benjamin de Rooy: | Dinsdag, augustus 17, 2004 14:50 |
slik.... diep... ik voel het verdriet wat jij gevoelt moet hebben.... |
|
sunset: | Maandag, augustus 16, 2004 19:30 |
Schitterend vertolkt! Liefs / sunset |
|
melissa18: | Maandag, augustus 16, 2004 14:37 |
gedeeld verdriet. dat je ook weer met ons deeld heel mooi lieverd. ik voel het gevoel achter dit gedicht... dikke knuffe; melissa |
|
*Femmy*: | Maandag, augustus 16, 2004 08:45 |
heey mooi geschreven hoor !! dikke kus femke |
|
*** Lanaatje37***: | Maandag, augustus 16, 2004 06:42 |
gedeelde verdriet... prachtig omschreven.. liefs, Lia |
|
michris: | Maandag, augustus 16, 2004 00:55 |
Ja, ik voel en zie het. Het zal heel bijzonder zijn geweest, ook voor de 9 vrouwen. Te weten dat je zoveel steun krijgt, woorden zijn dan niet nodig. Het gevoel dat er dan is vertelt meer dan genoeg. Je bent een kanjer! Liefs, michris |
|
Hermans Dirk: | Maandag, augustus 16, 2004 00:36 |
mooi neergezet in een stijl van triestheid het een goed gedicht maar ik vindt de woorden niet ik ben er stil van nog veel sterkte |
|
Black Lord: | Maandag, augustus 16, 2004 00:21 |
stil gelezen woorden vind ik niet respect voor delend verdriet waarom is er niemand die dit ziet jullie zijn bijzondere mensen om dit zo te delen |
|
maria : | Maandag, augustus 16, 2004 00:15 |
delen van smart wordt verstaan in hart met stil respect gelezen ontroerend geschreven liefs, je zusje |
|
Raira: | Maandag, augustus 16, 2004 00:14 |
triest he...ik wens iedereen sterkte liefs raira |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 augustus 2004 | ||
Thema's: |