Elke week zie ik haar wel een keer.
Elke week die verwarring weer.
Waarom die “obsessie” voor haar.
Tja, wist ik het maar.
Ik vind haar leuk om te zien.
Moet steeds denken, ben ik verliefd misschien?
Durf haar niet eens aan te spreken.
Dit duurt nu al een aantal weken.
Het idee om haar iets te vragen bezorgt me trillende benen.
Ik krijg er zelfs kippenvel van op mijn schenen.
Het maakt me steeds weer blij als ik haar weer ga zien.
Het doet mijn bloed sneller stromen bovendien.
Mijn conclusie is dat ik verliefd ben.
En dat op iemand die ik nauwelijks ken.
Ik wil haar graag mee uitvragen.
Daar ben ik mezelf voor aan het uitdagen.