Door de stijve stille gangen
liep ik naar je toe
Mijn woorden voorbereidend
aaneenhangen
Wetend je te vinden doodmoe
maar bij het binnen treden van de kamer
zat je wat rechtop te stralen
Al is er vlees vermoord
het hemels licht danst in je ogen
je gelooft en voor de stilte ben je doof
bij het afscheid weeg
het zwijgen even zwaar
en zeg je zacht: ik ben met
dit beest nog lang niet klaar.
*** Lanaatje38***: | Zondag, augustus 22, 2004 17:30 |
pfff... soms is het leven echt lijden... terwijl het leiden zou moeten zijn... jaja.. nadenkertje.. liefs, Lia |
|
Hermans Dirk: | Zondag, augustus 22, 2004 09:24 |
de kracht zit in dit gedicht met een sterke inhoud |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, augustus 22, 2004 08:31 |
Enorme kracht in dit gedicht... X Annemieke |
|
shelob: | Zaterdag, augustus 21, 2004 23:39 |
Ontroerend mooi, strijdend met beest dat ziekte heet, treffend verwoordt. | |
shelob: | Zaterdag, augustus 21, 2004 23:39 |
Ontroerend mooi, strijdend met beest dat ziekte heet, treffend verwoordt. | |
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 21 augustus 2004 | ||
Thema's: |