orkest
Doe mij het leven als het orkest
dat ’s avonds op de vlakte staat,
en de verstotenen der aarde
met paukens uit hun holen slaat.
Als zwart van pus de eerste zieke
zich uit zijn berghol heeft gesleept
weet het orkest wat het verzoek is
en wordt de dodendans gespeeld.
Van alle kanten komt het uitschot,
gezicht naar de ravenboom gewend
waaronder men met blinkend koper
het licht met donker overstemt.
Steeds dichter sluit de kring zich nu
om boom en muzikanten heen
de vodden schuren langs de takken
en slepen rafels met zich mee.
De muziek versnelt, de cirkel draait
de finale is begonnen.
En langzaam wordt zo het orkest
van koper ingesponnen.
Als de dageraad verschijnt
raast over de vlakte een orkaan.
maar het zwarte mensenweb
van het orkest zal blijven staan.