Onzichtbaar...
Door het geritsel van de bomen
en het gefluister van de wind
Hoorde ik iemand smeken
om te worden bemind
Niemand kon haar horen
Niemand die haar zag...
Maar ik wist zeker dat haar ziel in dat ene sterretje lag
Dus richtte ik m’n blik naar boven
en bemerkte de ijzige stilte om haar heen
Niemand kende het meisje dat op een dag verdween
Helemaal niemand wist blijkbaar van haar bestaan
Misschien bleef ze daarom op een afstand van die wrede wereld vandaan
Haar vertrouwen was geschonden
Haar vuur was uitgedoofd
Anderen hadden haar van het leven beroofd
Familie, vrienden, mensen om haar heen...
Ze voelde zich nog nooit zo alleen
En opeens begreep ik waarom niemand haar zag
Die stem en dat meisje...
Eén en al zelfbeklag !!
en het gefluister van de wind
Hoorde ik iemand smeken
om te worden bemind
Niemand kon haar horen
Niemand die haar zag...
Maar ik wist zeker dat haar ziel in dat ene sterretje lag
Dus richtte ik m’n blik naar boven
en bemerkte de ijzige stilte om haar heen
Niemand kende het meisje dat op een dag verdween
Helemaal niemand wist blijkbaar van haar bestaan
Misschien bleef ze daarom op een afstand van die wrede wereld vandaan
Haar vertrouwen was geschonden
Haar vuur was uitgedoofd
Anderen hadden haar van het leven beroofd
Familie, vrienden, mensen om haar heen...
Ze voelde zich nog nooit zo alleen
En opeens begreep ik waarom niemand haar zag
Die stem en dat meisje...
Eén en al zelfbeklag !!
Reacties op dit gedicht
| melissa18: | Zondag, augustus 22, 2004 17:36 |
| een gedicht met veel emoties die duidelijk naar boven komen... heekl mooi verwoord liefs, melissa |
|
| Hermans Dirk: | Zondag, augustus 22, 2004 16:58 |
| mooi verwoordt | |
Over dit gedicht
| Auteur: cindy_pe_tindy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||