Strand
Strand
Eenzame afdrukken in het natte zand
gedachteloos dwaal Ik over het strand
de golven spelen hun eeuwig minnespel
terwijl ik onbewust mijn stappen tel
Het verleden lijkt verdwenen in de horizon
omkijkend naar waar mijn zoektocht begon
zie ik geen voetafdrukken meer in het zand
langs de eeuwige grens tussen water en land
Het zilte nat dat langs mijn benen glijdt
het pad naar mijn verleden ben ik kwijt
mijn hoofd waait leeg en ik heb alle tijd
ik voel me als herboren in vergetelheid
Ik zoek mijn zandkasteel, het spelevaren
Ik vind herinneringen uit vervlogen jaren
alleen de schelpen kan Ik met mij dragen
De rest zijn flarden die langzaam vervagen
Hendrik Jan
Reacties op dit gedicht
| Green eyes: | Donderdag, augustus 26, 2004 02:18 |
| wat mooi geschreven ;) kussss green eyes |
|
| maria : | Woensdag, augustus 25, 2004 15:02 |
| waar eens de kindervoetjes rende over het strand de kleine knuistjes bouwden hoge kastelen van zand liep jij nu mijmerend waar schelpen in opraping meedragen met zilt doordrenkt in hart deze herinnering koester deze ervaring als kracht in je leven heb bewonderend jouw dicht met stil herken gelezen knuf en liefs, maria |
|
| Diane: | Woensdag, augustus 25, 2004 10:41 |
| Komt voor mij bekend voor. Prachtig gedicht. Liefs Diane | |
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, augustus 25, 2004 10:08 |
| Goedemorgen Hendrik Jan Blij om weer een mooi gedicht van je te lezen Ik liep ook op datzelfde strand alleen liep ik aan de andere kant wilde wel iets van me laten horen, maar dacht: Laat ik H.J. nu maar niet storen... veel liefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: H.J. |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||