Ik voel nog amper je aanwezigheid
maar hoor je spreken, in de stilte
Je fluistert zachte, lieve woorden
die ons beide doen ontsporen
Doen ontsporen van de wegen
waar we samen, zijn gaan staan
De wegen die ons verder brachten
ook al zijn we nooit vooruit gegaan
En ik hoor je, zachtjes spreken
je neemt me steeds wat verder mee
In je lieve woorden, vol verlangen
zit ik nu voorgoed gevangen...