De zon gaat zachtjes onder
Verstand dat staat op nul,
Laatste stralen schijnen zwak
Gerustgesteld over het niets denkende
Wetend dat erachter toch iets schuilt
Verstopt achter een groot gordijn
Verboden toegang voor onbevoegden
Maar stiekem mag jij eens komen piepen
En fluister het dan in mijn oor,
Wie jij voor mij bent,
En als ik van jou mag houden?
En ook als de zon nog schijnt?
Want ‘s nachts ben je zo,
Voor heel even, gemakkelijk van mij.
Dan fluister je in mijn oor,
Wie jij voor mij wilt zijn,
Een lachje komt te boven.
Wakker schuddend uit mijn droom
Realiserend, dat ik goed weet wat ik wil.
De zon is nu zo goed als verdwenen,
Denkend: mag ik dan nu stiekem
Je hartje even lenen…