sist nog haar venijnen
randen bijten
zich in blauw als
tanden van het magma
zwavel voert je naar
de hel in een geest-
verruimend lachmaar
het lijf van Gaia
is gestold maar sist
nog haar venijnen
je voelt het kloppen
van haar hart weet je
dicht bij haar geheimen
ze pulseert geen bloed
haar huid is warm en broos
de weeën komen woordeloos
ontvang haar ziel en voel de
spanning van inwendig leven
ze deelt met jou wat is gegeven
wil melker
01/09/2004
Halin: | Zondag, juni 11, 2006 18:57 |
Mooi verwoord zo''n geboorte.. Het is idd zeer zwaar.. K!M |
|
sunset: | Woensdag, september 01, 2004 10:01 |
't Is niet omdat ik niet op elk gedicht reageer dat ik je niet telkens lees :=). Maar altijd blijven herhalen wordt zo saai ;=). Weer een echt 'jouw'gedicht. Liefs / sunset |
|
Raira: | Woensdag, september 01, 2004 09:58 |
wanneer de kern geraakt wordt alles in evenwicht verkeerd dan is de bedoeling begrepen is Gaia's les geleerd mooi gedicht Wil....maar dat is overbodig om te vermelden liefs raira |
|
roos_2: | Woensdag, september 01, 2004 09:03 |
heel mooi liefs kussss roos. | |
*anneke*: | Woensdag, september 01, 2004 08:25 |
klimaatveranderingen, aardbevingen, wateroverlast... Gaia laat weten dat we het niet goed doen....... liefs, namasté, An |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 01 september 2004 | ||
Thema's: |