Tragedie in Beslan
Waar is het respect gebleven,
respect voor een kinderleven.
Kinderen en ouders afgeslacht
op de eerste schooldag
toch zoiets niet verwacht!!
Vluchtende kinderen in hun rug geschoten,
angst, hitte, dorst, honger
het werd hen te veel
nu is de dood hun deel.
Geloven wil ik in een eeuwig leven
zodat hun sterven een geboorte is,
naar de hemel zijn zij allen gedragen
begeleid door engelen heel gewis.
Moge deze tragedie de wereld wakker maken,
we moeten er met z'n allen voor waken,
dat zoiets nooit meer gebeuren zal,
dan zijn ze misschien niet voor niets gestorven.
Wij branden kaarsen en leggen een krans....
is het echt genoeg?
wanneer krijgt de wereldvrede een kans?
namastè, Anneke
Paul de Bruyn: | Woensdag, september 08, 2004 18:25 |
Soms weet ik 't niet... Niemand weet 't eigenlijk of 't ooit stopt... We kunnen enkel hopen.. liefs Paul |
|
Raira: | Woensdag, september 08, 2004 10:39 |
ik vind het een prachtig gedicht, die al je onmacht en onbegrip weer geeft, en zo voelen veel mensen zic...ik ook liefs raira |
|
Miss Rolzoen: | Woensdag, september 08, 2004 09:08 |
Prachtig gezegd, maar wereldvrede ik denk niet dat het ooit komt. Vrede onder de mensen kan pas tot stand komen als de jaloezie en de haat verdwijnen, als men wat meer respect krijgt voor zijn medemens. Liefs |
|
*~~~GlitterGirly~~~*: | Woensdag, september 08, 2004 08:40 |
heel moi geschreven... respect ach dat is hier op deze aardkloot niet te vinden....:( helaas.. liefs en xxx |
|
Auteur: Anneke van Dijk-Ploeg | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 08 september 2004 | ||
Thema's: |