Ze verloor al een beetje haar bladeren
de berk midden in het land
herfst ving de zomer
bij het korten van de dagen
Hoe heerlijk was de zomer
waar bloemenresten en verdroogd gras
nog zichtbaar was op het pad
dat leiden naar een oude verlaten schuur
De herinneringen waren als een spiegel
elke ochtend
keek ze er even in
zag zich zelf ouder worden
Jong wou ze blijven
al drong de tijd ook bij haar naar binnen
rimpels en kraaienpootjes
maskeerde ze met poeder en zalf
Om haar jeugd
wat langer
voort te laten duren
lommert: | Donderdag, september 09, 2004 19:40 |
grote bewondering voor je gedicht...heerlijk om te lezen willem |
|
nienk: | Donderdag, september 09, 2004 15:33 |
prachtig gedaan, verder sluit ik me bij iedereen aan liefs nienke |
|
Rimjam: | Donderdag, september 09, 2004 15:06 |
Ouder worden we toch, en ik vind dat dat ook zijn charmes heeft... Ik sluit me volledig bij Firebolt aan... Prachtig geschreven alweer, Liefs, Miriam |
|
de nifter: | Donderdag, september 09, 2004 08:30 |
jaja.... vooralsnog genieten we nog even van de laatste stuiptrekkingen van de jeugd | |
sunset: | Donderdag, september 09, 2004 07:56 |
Ook in ouderdom schuilt / straalt schoonheid. Mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
Miss Rolzoen: | Donderdag, september 09, 2004 06:39 |
Mooi neergezet! Liefs |
|
Nathan: | Donderdag, september 09, 2004 02:03 |
Mooi geschreven...ook heel mooi vind ik de link naar bomen,dieren enz. Hier zijn geen woorden voor, super gewoon! |
|
Raira: | Donderdag, september 09, 2004 00:13 |
weer super gedaan wijnand......de jeugd zit niet in poeders en zalfjes, maar in hoe je je leven leeft mooi verwoord in deze natuursfeer liefs raira |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2004 | ||
Thema's: |