Woedend scheurde mijn schemer open
En kwam er zwart haat uit gedropen
Toen bleek dat, ondanks opoffering
En grenzeloos misplaatste vervoering
Mijn te lang gewortelde naieviteit
Over vriendschap en voorwaardelijkheid
Berustte op leugens en egoisme
En verradelijk verstopt 'ik vergis me'
Maar hoe kon ik van hen die lachten
Toch ook in hemelsnaam verwachten
Mij te zien zoals ik werkelijk ben
Als ik echt mezelf nog niet eens ken?