Verbaasd kijk ik terug
naar een droevige tijd
zie de messen in mijn rug
verbaasd over jou nuchterheid
Met liefde niets meer te maken
wist je de meest pijnlijke plek
van mijn tere ziel te raken
ik vertrouwde je, ik leek wel gek
Maar een kind vertrouwd zijn moeder
een moeder doet haar kind nooit pijn
maar jij ?, jij bleek een vals loeder
en alleen bezig met jezelf te zijn
Iedereen in jou leven moest het ontgelden
zelfs diegene die tot het laatst van je hielden
enkel gif en leugens had jij te melden
alsof geliefden jou ziel vernielden
Alleen jij hebt hier de schuld
van alles jou overkomen
jij had nooit geduld
nu is alles jou ontnomen
Jij gebruikte mijn liefde te onpas
en nam het als zovelen
alsof dat jou recht was
zonder ooit maar iets te delen
Wat jij liefde noemt noem ik ziek
ik zie nergens de warmte in
belachelijk maken en plein publiek
dat had jou grootste zin
Dus zeg mij moeder waar ben je?
nergens als ik je nodig had
na 35 jaar zeg ik, ik ken je
en ik ben je meer dan zat
toch zeg ik dat ik van je hou
dat kan ik niet ontkennen
maar omgaan doe ik niet met jou
daar kan ik maar niet aan wennen
mocht ik je toch nog tegenkomen
dan kijk ik je in je ogen
mijn eigenwaarde heb jij me niet ontnomen
ook al heb je me nog zo vaak bedrogen
ik ben blij dat ik je nu ken
en ondanks dat kan geven
en gelukkig niet als jij ben
zodat ik door kan gaan met leven
(niet even mooi, maar deze moest er echt ff uit ;-))
*~~~GlitterGirly~~~*: | Zondag, september 12, 2004 14:58 |
:S herkenbaar. mooi verwoord en thnx he voor de info..!! lief en xxx |
|
Auteur: Soultemplar | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 12 september 2004 | ||
Thema's: |