Zagen niet mijn horizon zo wijd
In de verte lag de horizon
Reikten mijn handen zover ik kon
Soms zo vleugellam
Bewandelde vele paden
De toekomst mocht raden
tot hoever ik kwam
Wat mij toentertijd bezielde
Waarvoor ik knielde
Niemand had daarvan nog weet
Als een ster nog moest ontwaken
Moest de ‘ werkelijkheid ’ maken,
in een wereld incompleet
Sommige zielen die toen wachtten
Ja, mij zelfs verachtten
Om wat ik ‘ naliet of deed ’
Zagen niet mijn horizon zo wijd
Maar zij nam haar tijd
Daar lag voor mij een taak gereed
Gestorven zijn de laatste zielen
Zij, degenen die bij leven vielen
Mijn morgen, kleuren zijn gegeven
Vroegere monden zijn het praten moe
Doen er niet meer toe
Ik bezit leven, in mijn LEVEN
willem
*** Lanaatje38***: | Zondag, september 12, 2004 18:38 |
allemachtig wat prachtig *** liefs, Lia |
|
Raira: | Zondag, september 12, 2004 18:21 |
een gedicht waar ik even geen woorden voor heb, maar je laatste zin, klinkt zo ontzettend positief en is zo mooi neergezet IK BEZIT LEVEN, IN MIJN LEVEN die ga ik zeker onthouden liefs Raira |
|
*~~~GlitterGirly~~~*: | Zondag, september 12, 2004 17:59 |
* stilte* mooi verwoord. liefs en xxx |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 12 september 2004 | ||
Thema's: |