De vlamen slaan in hevige patronen
uit baksteen kloven.
De mensen zijn samengekomen
en kijken naar het roestdonker
wrak.
Ze weten niet
wat te denken
hoe te voelen
wanneer te handelen.
In roodlichte schaduw
verwachten zij
het onmogelijke:
Een teken van leven.
*~~~GlitterGirly~~~*: | Zaterdag, september 18, 2004 22:43 |
meisie ik wil je zeggen dat ik er voor je ben, dat weet je nu wel. en ik hoop gewoon dat je eens gaat praten.. geef jou ff een dikke knuff liefs en xxx |
|
Raira: | Zaterdag, september 18, 2004 17:58 |
een mooi gedicht verlammende angst is hier te lezen liefs raira |
|
Auteur: *dark eyes* | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 18 september 2004 | ||
Thema's: |