Als...
Jij bent de gene die ik wil,
jij bent de gene die ik had.
Jij bent vergeten je bent vergaan,
en nu is me hart een gat.
Een gat, een diepte,
die gevuld moet worden met liefde.
Door een meisje, het liefst door jouw,
want jij bent mijn geliefde.
De dagen nadat je het had uitgemaakt,
duurde lang en waren zwaar.
Ik had nog nooit zoveel van iemand gehouden,
en dan ook nog in het openbaar.
Het was klote het was gewoon echt,
en toen je weg was, voelde het leeg.
Te leeg voor mijn gevoel,
ik liep achter je aan, en hield je aan maar zweeg.
Zweeg omdat ik niet wist wat ik wou zeggen,
omdat ik bang was dat ik iets verkeerd zou doen.
Ik weet nog wel die knuffel,
maar ik vergeet nooit meer onze eerste zoen.
Jij zat op je bed en ik keek je aan,
alsof er iets vreselijks zou gebeuren.
Ik gaf je een zoen en je bleef gewoon zitten,
ik wist van te voren dat ik ging pleuren.
Ook al hadden we maar een dag,
die dag was de mooiste van mijn leven.
Die dag die we zo anders hadden gepland,
maar toen had je me toch nog opgegeven.