het zijn geen
parelmoeren vleugels
die je laten zweven
maar ijzeren handen
houden je in’t verleden
sombere pijnen
met zwarte kronen
teisteren je denken
jagend bloed
ruist door je aderen
gedachten laten je knielen
huilend smeek je schaduwen
onnodig om genade
voor iets wat jou fout niet is
dus valt er niets te vergeven
kom huil nog maar wat tranen
maar recht dan je rug
de dode weg is afgesloten
onbegaanbaar door dikke mist
toen hij werd afgesloten
werd een nieuwe weg geopend
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Boudaatje: | Dinsdag, september 28, 2004 23:38 |
zalig wijs alweer ;-) knuf |
|
herbymini: | Dinsdag, september 28, 2004 14:21 |
heey meis, Je hebt helemaal gelijk. Voor elke weg die zich afsluit gaat een nieuwe open. Ervaring heeft me geleerd dat terugkijken geen zin heeft........ Weet dus precies welk gevoel bij dit gedicht hoort. Knuffel herbymini |
|
Black Lord: | Dinsdag, september 28, 2004 13:33 |
een warm hallo draakje een zeer warm maar triest gedicht bij het lezen betrekt mijn gezicht toch geeft het een warm gevoel maar jij snapt best wat ik bedoel heb je gedicht graag gelezen je bent en blijft een bijzonder wezen lieve groetjes wim |
|
*~~~GlitterGirly~~~*: | Dinsdag, september 28, 2004 11:05 |
ik herken me er 100% in... echt heel mooi geschreven mam.... xxx je glimworpje.....;) |
|
*Lia *: | Dinsdag, september 28, 2004 07:51 |
dat is een positieve gedachte... fijne dag.. liefs, Lia |
|
chéron: | Dinsdag, september 28, 2004 00:11 |
de nieuwe weg vinden we allemaal als we maar lang genoeg zoeken Prachtig gedicht |
|
Bieke: | Dinsdag, september 28, 2004 00:08 |
Dit is een kanjer en ja er is altijd elke morgen weer een nieuwe weg. Liefs en knuffel Bieke, |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 september 2004 | ||
Thema's: |