Centimeters groot.
...en als ik dit doe gebeurd er dat
dat verwacht je wel van een kind
echter van de volwassenen had ik
eerder toch nog meer verwacht
ik bleef in mijn beleving
centimeters groot.
Perspectieven en overzicht, associaties van een wereld
in woord en afstand...Ik kan er niets aan doen, ik vlieg
gewoon weg. Vertrekken. Anderen zitten overal in, zij
onze 'rechten', (jij en jij van in die groep daar.) zover het
oog rijkt zien zij wat ze denken, voelen en omtrend hetgeen
hen ingegeven is. Maar ik, ik flipper perspectieven. En ik
hoor zelfst bij de uitgestotenen en de eenlingen niet, die
ook allen weten wat ze vonden, vinden en vinden zullen,
(misschien wel niets, maar dat is ook slechts éen perspectief.)
Als ik iets ontdek dat tussen al dit geflipper erovereen een
maal legt, als een waarheid, een trechter om doorheen te kijken,
ben ik even hier, en even gelukkig.....Ik éen oogwenk rij ik
de weg van het boodschappen doen, zie ik echt alles al van
onderweg, en ook alles al echt, maar dan moet ik nog opstaan,
en die weg nog gaan, en onderweg reis ik als ik kijk weer al naar
duizend plekken. Er is daar geen mal te vinden, nu sta ik in een
winkel, met een artikel voor een schap, maar in mijn hoofd sta ik
voor de kassa te betalen, loop ik de deur naar buiten, voel het
namiddag licht; er is geen mal, zo moet ik nog naar achteren,
naar de verste hoek van de winkel, waar alles van voorheen, en
nu, me al insluit. Een hele ruimte om mij heen, en dan nog
woorden, geluiden, mijn lijf en de weg naar de volgende winkel,
de weg naar het centrum, en de weg weer naar huis, en dat
al die weg vol is reeds met geluiden, bewegingen en kleur, dan
schuif ik beter even op, ga ik liever even stromen, en voer een
input in, van hoger op. De stad, ik kijk er graag naar, met die
duizend wegen, die stad met een miljoen gebouwen, een triljoen
hoeken en éen overvlucht. Ik had mijn ogen getrained daarboven
te kunnen zien ook, een mal van elke stad....Kom niet te dicht bij mij,
ren me niet omver. Probeer me niet te raken, tril mij niet omver.
En over ontvreemdende dingen, alsjeblieft; praat er niet over; ik
zal bij je verdwijnen, zoekend naar een mal. Alles dat je me verteld
zal een grote stad gaan vormen, alles waar vertoefd verwordt nadat
de tijd erin vorderd, steeds groter, tot ik de blik zie dat ik erover
vlieg. Verenig mij wat velden, creeër mij, een realiteit waarbinnen het
Kubisme minder uithaalt dan hetgeen werkelijk voor handen is.
Dat is; als je wil dat ik blijf.
Maar misschien ben ik zo overal elders al als ik wel denk, Misschien
ben ik eerder, centimters groot, en zo nauw in geest slechts dat
alle handelingen die ik na deze moet doen, als op een lange lijst,
mij maar overrompelen, als onvatbaar...ben ikzelf die ene 'rechte',
die ene jij en jij van in die groep daar.....want: Centimeters groot.
...en als ik dit doe gebeurd er dat
dat verwacht je wel van een kind
echter van de volwassenen had ik
eerder toch nog meer verwacht
ik bleef in mijn beleving
centimeters groot.
02'10'04
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2004 | ||
Thema's: |